zdanie złożone

См. также в других словарях:

• zdanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zdać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zdanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zdań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zdanie — n I 1. rzecz. od zdać. 2. lm D. zdań «wypowiedzenie, myśl wyrażona słowami» Długie, treściwe zdanie. Napisać na kartce kilka zdań. Objaśnić coś w kilku zdaniach. Urwać w pół zdania. Wtrącić, zacytować, przytoczyć zdanie. ◊ pot …   Słownik języka polskiego

• złożony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. złożyć (p.) złożony w użyciu przym. 1. «składający się z czegoś, zbudowany z kilku (z wielu) części, elementów; mający skomplikowaną budowę, konstrukcję, strukturę» Cząsteczki, mechanizmy złożone. ∆ Węglowodany …   Słownik języka polskiego

• złożony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} składający się z wielu elementów, mający skomplikowaną budowę, strukturę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złożony mechanizm. Wyraz złożony. Zdanie złożone.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• twierdzenie — n I 1. rzecz. od twierdzić. 2. lm D. twierdzenieeń «zdanie oznajmujące wyrażające przeświadczenie o czymś» Fałszywe, gołosłowne twierdzenie. Zgodzić się z czyimś twierdzeniem. 3. lm D. twierdzenieeń log. mat. «zdanie złożone z dwóch członów, z… …   Słownik języka polskiego

• współrzędnie — przysłów. od współrzędny ∆ jęz. Zdanie złożone współrzędnie «zdanie składające się ze zdań współrzędnych» …   Słownik języka polskiego

• alternatywa — ż IV, CMs. alternatywawie; lm D. alternatywayw 1. «dwie wyłączające się możliwości, sytuacja wymagająca wyboru między dwiema wyłączającymi się możliwościami» Mieć przed sobą alternatywę: pójść albo nie pójść. Stanąć przed alternatywą, wobec… …   Słownik języka polskiego

• ekwiwalencja — ż I, DCMs. ekwiwalencjacji, blm 1. log. «zdanie złożone z dwóch (lub więcej) zdań połączonych spójnikiem: wtedy i tylko wtedy, gdy; równoważność» 2. log. «właściwość wyrażeń mających identyczny zakres» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• iloczyn — m IV, D. u, Ms. iloczynnie; lm M. y mat. «wynik mnożenia jednej wartości przez drugą» Iloczyn dwóch liczb. ∆ Iloczyn wielomianów «wielomian, który powstaje przez pomnożenie każdego składnika jednego wielomianu przez każdy składnik drugiego… …   Słownik języka polskiego

• implikacja — ż I, DCMs. implikacjacji; lm D. implikacjacji (implikacjacyj) 1. «następstwo, konsekwencja» Implikacje społeczno polityczne, gospodarcze. 2. log. «zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli…, to…; jest ono fałszywe tylko wtedy, gdy jego… …   Słownik języka polskiego

• koniunkcja — ż I, DCMs. koniunkcjacji; lm D. koniunkcjacji (koniunkcjacyj) 1. astr. «konfiguracja dwóch ciał niebieskich, w której mają one jednakową długość ekliptyczną» 2. log. «zdanie złożone z dwu lub więcej zdań połączonych spójnikiem i prawdziwe wtedy… …   Słownik języka polskiego